Η λίμνη Πλαστήρα των παιδικών μου χρόνων

Η λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται στο νομό Καρδίτσας, στην καρδιά της Θεσσαλίας και σε υψόμετρο 800 μέτρων, “προφυλαγμένη” στο οροπέδιο της Νεβρόπολης. Η έμπνευση του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα να δημιουργηθεί μια τεράστια υδάτινη δεξαμενή ώστε να ποτίζεται ο θεσσαλικός κάμπος – ιδέα που συνέλαβε το 1925 και ολοκληρώθηκε το 1959 – ήταν καθοριστική για ολόκληρο τον νομό, γι’ αυτό και προς τιμήν του, η λίμνη πήρε το όνομά του.

Την λίμνη τροφοδοτεί με νερό ο ποταμός Ταυρωπός (ή Μέγδοβας) και, το πόσο άλλαξε το τοπίο και κυρίως οι ζωές των κατοίκων, μπορούν να σου το αφηγηθούν οι ίδιοι, όταν με το καλό (τέσσερις ώρες αν έρχεσαι από Αθήνα) φτάσεις στα ορεινά χωριά και τους νεόκτιστους παραλίμνιους οικισμούς που την περιβάλλουν.

Στην πραγματικότητα, τη δύναμή της η λίμνη άρχισε να την δείχνει μόλις πριν από δεκαπέντε – είκοσι χρόνια, όταν το lifestyle επέβαλλε και τις χειμερινές εξορμήσεις σε ξύλινα σπιτάκια και απάτητες κορφές, οπότε σιγά σιγά, ο ψίθυρος ότι “να, υπάρχει μια ωραία περιοχή στην Καρδίτσα” έγινε φωνή που διατυμπάνιζε ότι “η λίμνη Πλαστήρα είναι η Ελβετία της Ελλάδας” και, έτσι ξαφνικά, ο τουρισμός σαν επαγγελματικός προσανατολισμός και δραστηριότητα κάνει απρόσμενα την εμφάνισή του, δίνοντας μια άλλη πορεία και ζωή στα ορεινά χωριουδάκια, που τους σκληρούς χειμώνες άδειαζαν από κατοίκους, αφήνοντας πίσω λιγοστούς γέροντες.

Αλλά εμένα, σ’ αυτό το post, θέμα μου είναι η λίμνη. Που όταν ο μπαμπάς μου ήταν πιτσιρίκι, δεν υπήρχε – αλλά και όταν κατασκευάστηκε, δεν μπορούσε να σταθεί και να ρεμβάσει, γιατί έπρεπε να κάνει πολλά πολλά χιλιόμετρα μέχρι το πιο κοντινό σχολείο στο γειτονικό χωριό. Είναι η λίμνη που θυμάμαι από παιδάκι, κάνοντας διακοπές στο χωριό με τη γιαγιά, να την κοιτάζω από ψηλά να απλώνεται σαν φίδι ανάμεσα στα βουνά της Πίνδου και να περιμένω πότε θα φορτώσουν όλη τη μαρίδα του χωριού στ’ αγροτικά για να μας πάνε στην “πλαζ” της Πεζούλας για βουτιές.

Και τώρα που ξαναγύρισα, μεγάλη πια -με αρκετά χιλιόμετρα και ταξίδια στην πλάτη -είναι η λίμνη που περήφανη μπορώ να πω (και με ένα ελαφρύ σήκωμα του φρυδιού) “τι να πει και η Ελβετία μπροστά της…” Και ύστερα, να πάω για ιππασία ή για θαλάσσιο ποδήλατο, για περίπατο ή για… περίδρομο, με πέστροφες, ντόπια κρέατα και λουκάνικα, τραχανά και άφθονο τσίπουρο – άνευ γλυκάνισου βεβαίως βεβαίως!

Να ξέρεις ότι θα βρεις πολλά καλοφτιαγμένα και καλόγουστα καταλύματα γύρω από τη λίμνη, στο Νεοχώρι, στα Καλύβια Πεζούλας, στη Μούχα κ.α. Για φαγητό, σου προτείνω την ταβέρνα του Βασίλη Κελεπούρη στο Νεοχώρι, με πολλές ντόπιες νοστιμιές – αν μείνεις στο “Αέναον”, το ξενοδοχείο της οικογένειας, θα φας και εξαιρετικό χειροποίητο πρωινό. Επίσης, για πέστροφα “από την παραγωγή στην κατανάλωση”, πάνω στο ποτάμι (κυριολεκτικά), μετά το χωριό Μπελοκομίτης, είναι η ταβέρνα του Δήμου Μίσσα “Εύρυτος” – αν έχεις παιδάκια θα ενθουσιαστούν με τις χιλιάδες πέστροφες του ιχθυοτροφείου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα!

*Στις φωτογραφίες δεν έχει χρησιμοποιηθεί κανένα φίλτρο.