πεζοπορία στους δελφούς

Περπατούσαν χιλιόμετρα για ένα χρησμό της Πυθίας. Σήμερα, εκατοντάδες περιπατητές και πεζοπόροι περπατούν, όχι για τα μελλούμενα, αλλά για την ψυχική ανάταση που προσφέρει το κέντρο της Γης. Ο φίλος μου, Απόστολος Χ., με άφησε να ρίξω μια κλεφτή ματιά στις σελίδες του πιο ενημερωμένου πεζοπορικού ημερολογίου για να σου προτείνω δύο χορταστικές όσο και συγκινητικές διαδρομές, στη φύση των Δελφών.

1η μέρα:

Δελφοί – Κορύκειο Άντρο

Ξύπνημα και δυναμωτικό πρωινό. Προμήθειες, μπατόν, καπέλα, σακίδιο και φύγαμε.

Απ’ τις σκάλες του μεγάλου πλάτανου, προσπερνάμε το δημοτικό μουσείο Άγγελου & Εύας Σικελιανού και μπαίνουμε στο φυσικό μονοπάτι που διασχίζει την πλαγιά των Δελφών.

Προσπερνάμε από ψηλά τον συγκλονιστικό χώρο του αρχαίου σταδίου κάτω από τις Φαιδριάδες. Δέος.

Αρχίζει αυτή η υπέροχη «σκάλα» όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι. Ζιγκ ζαγκ στην πλαγιά του Παρνασσού.

Η θέα στον Κορινθιακό να σου αδειάζει κάθε αρνητική ενέργεια απ’ τη σκέψη.

Σε μία ώρα και είκοσι λεπτά στην πρώτη κορφή και πιάνουμε το μονοπάτι μέχρι το «Κρόκι» (εκ του φυτού κρόκος που φύεται ασύστολα εδώ).

Περνάμε τη μεγάλη βρύση και αφού προσπερνάμε τον οικισμό μπαίνουμε στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού Παρνασσού με τα τεράστια έλατα να δείχνουν τον δρόμο.

Σε μιάμιση ώρα απ’ το Κρόκι συναντάμε τη διακλάδωση για το Κορύκειο Άντρο. Σύντομο διάλειμμα και μετά η τελειωτική άνοδος.

40 δυνατά λεπτά περνάνε μέχρι να φτάσουμε στο μαγευτικό σπήλαιο.

Η κούραση μεγάλη αλλά η ανταμοιβή δεν υπάρχει. Χάρισμα σε όλους. Η θέα τρελαίνει. Είσαι στην καρδιά της Ελλάδας. Στο κέντρο του κόσμου.

Ευτυχώς επίσης για την επιστροφή θα έρθουν να μας πάρουν μέσω Αράχωβας και Λειβαδιού.

Η συνέχεια της δεύτερης ημέρας εδώ, όπου δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το άρθρο.