2016

Αυτό ήταν λοιπόν… Το 2016 κατέφτασε, είναι εδώ, το “περπατάμε” και σιγά σιγά καταλαγιάζει και η εορταστική λαίλαπα… Οφείλω να παραδεχτώ ότι φέτος οι γιορτές ήταν παραπάνω ανεκτές από άλλες φορές: οικογενειακές, μοιρασμένες με αυτούς που πραγματικά αγαπάω και θέλω να είμαι μαζί, με τη διασκέδαση να ξεχειλίζει στα σπίτια και όχι στο κυνήγι του “καλύτερου πάρτι και μπαρ”, με την υπερβολή του παρελθόντος… στο παρελθόν.

Ήταν όμορφα φέτος. Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν όμορφο και το 2015. Ήθελα να ετοιμάσω έναν απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε, αλλά κάτι το ξεγυρισμένο κρύωμα, κάτι τα τεχνικά προβληματάκια μου εδώ, με άφησαν πίσω κι έτσι, αφού αυτό δεν έγινε στο χρόνο του, θα γίνει… του χρόνου.

Θα θυμάμαι πάντως στα σίγουρα, ότι το 2015 έβαλε τις βάσεις για κάποια πράγματα που ελπίζω θα ανθίσουν ακόμα περισσότερο το 16: άλλαξα δεκαετία, γύρισα σελίδα στη δουλειά μου, ταξίδεψα-ταξίδεψα-ταξίδεψα (Θεέ μου η Ιορδανία) και δεν σταματώ να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω ταξίδια, έφτιαξα το blog που διαβάζεις τώρα και με κάνει περήφανη, βρήκα το χέρι που έψαχνα να κρατήσω.

Και οι φίλοι μου, που είναι σταθερό κομμάτι της ζωής μου (η περιουσία μου όπως τους αποκαλώ) φρόντισαν να με εφοπλίσουν με τα γούρια-συμμάχους για το καλό. Πρώτος ο Αλέξης με τη χρυσοπράσινη χελωνίτσα – η χελώνα είναι σύμβολο σταθερότητας, σοφίας και μακροβιότητας – που κρατάει, όπως λένε οι παγκόσμιοι μύθοι, όλη τη γη στην πλάτη της. Και μετά… σαν να ήταν συνεννοημένοι(!) ο Κωνσταντίνος, ο Χρήστος, ο Βαγγέλης και ο Αλέξανδρος μου έφεραν την υδρόγειο, για να μην αποχωρίζομαι τα ταξίδια και να τα κουβαλάω πάντα μαζί μου!

Το πιστεύω λοιπόν ότι το 2016 θα πάει καλά. Θα το κυνηγήσω για να πάει καλά. Και στο τέλος του, θα είμαι εδώ για να κάνω τον απολογισμό του. Κι αυτό είναι η πρώτη υπόσχεση, το πρώτο New Year Resolution για το 2016!