29 φλεβάρη

Πότε έφτασε κιόλας; Πως πέρασαν τόσο γρήγορα τέσσερα χρόνια;

Που πήγαν;

Είναι αστείο, γιατί αν με ρωτήσεις, δεν θυμάμαι καθόλου τι έκανα πριν από τέσσερα χρόνια αυτή τη μέρα – εγώ, που ευλαβικά τσεκάρω τις ενημερώσεις του facebook για το τι συνέβη “on this day”. Να, το μόνο που έχω να θυμάμαι είναι ένα τραγούδι, μια γάτα και ο φίλος μου ο Χρήστος.

Και για να είμαι ειλικρινής, εδώ δεν θυμάμαι καλά καλά πώς πέρασε αυτός ο μήνας. Κοιτάω το blog μου και τα λιγοστά ποσταρίσματα – το blog μου που την πρώτη του μήνα έγινε ενός χρόνου κιόλας – και ψιλοντρέπομαι, που το παραμέλησα.

Απ’ την άλλη, δεν φταίω. Ήταν ένας μήνας γεμάτος, γκάζια και τρεχάλες. Μετακομίσεις, νέα επαγγελματικά βήματα, εκκρεμότητες να λυθούν, επέτειοι, γενέθλια, ταξίδια-αστραπή και σίγουρα κάποια ακόμα… που δεν θυμάμαι!

Να, γι’ αυτό κάνω αυτό το post. Για να καταγράψω αυτή τη μέρα, να την εντοπίσω στο μέλλον, σε τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτό θα επιλέξω αυτή την εικόνα: για να θυμάμαι ότι δεν πρέπει μόνο να τρέχεις, αλλά κάπου κάπου να σταματάς και λίγο – ακόμα κι αν μυρίζεις την βροχή που έρχεται…