πάρνηθα

Από τις πιο αγαπημένες αποδράσεις εντός Αττικής τις χαλαρές ώρες του σαββατοκύριακου, είναι αυτή στις κατάφυτες πλαγιές της Πάρνηθας. Ούτε μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας (40 χιλιόμετρα είναι η απόσταση!), μέσω εθνικής οδού, βγαίνουμε από την έξοδο της Βαρυμπόμπης (εσύ μπορείς να επιλέξεις και τις εξόδους για Θρακομακεδόνες ή Αχαρνές) και κατευθυνόμαστε προς την περιοχή των βασιλικών κτημάτων. Μετά τον Άγιο Μερκούριο, όπου και να σταματήσεις, μπορείς να τρυπώσεις στο πυκνό δάσος.

  

Χωμάτινα μονοπάτια, δασικοί δρόμοι, “ρυάκια” σκαμμένα από τις ρόδες των φίλων των enduro που κι αυτοί απολαμβάνουν το βουνό, ρυάκια κανονικά που σου θυμίζουν ότι η Πάρνηθα έχει πολλές πηγές (με κυριότερες αυτές με το αστείο όνομα “Κιθάρα”), πεύκα, έλατα και ίσως μερικές ανεπαίσθητες ψιχάλες (το βουνό είναι πάντα απρόβλεπτο και “υγρό”) είναι τα πρώτα, τα προφανή του βουνού.

Στην Πάρνηθα έχεις μια καλή ευκαιρία να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου. Αρκεί να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά. Ή πάλι να ρίξεις το βλέμμα σου στο χώμα, βαθιά εκεί που χάνονται οι πολυκαιρισμένες ρίζες.

Κι όλα αυτά σε μια βόλτα που μπορεί να είναι τόσο μεγάλη ή μικρή, όσο εσύ θες, όσο αντέχεις ή έχεις χρόνο κι όμως να είναι ταυτόχρονα τόσο χορταστική και αναζωογονητική που δεν το πιστεύεις πόσο εύκολο μπορεί να είναι τελικά!

Όσο την περπατάς όμως, παρατηρώντας προσεκτικά τις λεπτομέρειες θα καταλάβεις ότι η Πάρνηθα, είναι ένας ολοζώντανος οργανισμός που διατηρεί – ακόμα και τώρα, μετά από όλα όσα έχει περάσει – πολλά από τα είδη της χλωρίδας και της πανίδας της, για τα οποία εξάλλου είναι ανακηρυγμένος Εθνικός Δρυμός και ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000 ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Περπατάς και τα δέντρα σκιάζουν το κεφάλι σου, μην αφήνοντας τις ψιχάλες από τα περαστικά σύννεφα να σε τρομάξουν, ενώ στο πλάι ένα ρυάκι κελαρύζει και χαρίζει ένα φυσικό soundtrack στην διαδρομή σου, μέχρι να φτάσεις σε ένα ξέφωτο, ένα λιβάδι που σε προκαλεί να πας να κυλιστείς στα χορτάρια του, σαν να σαι πάλι πέντε χρονών πιτσιρίκι.

Γεγονός είναι ότι μια ανάσα από την Αθήνα, είναι μια ανάσα ζωής που είναι αστείο να μην απολαμβάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Και πιστεύω ότι, αν την σεβόμαστε, χωράμε όλοι στην φιλόξενη αγκαλιά της Πάρνηθας.