Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις. Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους – μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις, γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα, ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες. Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια μόνο και μόνο επειδή…

δεν μπόρεσα να σ’ αντικαταστήσω με κανέναν   όχι γιατί ήσουν αναντικατάστατος απλώς γιατί από έρωτα σε έρωτα πάντα μεσολαβεί λίγο κενό.   Ντίνος Χριστιανόπουλος “Μικρά Ποιήματα”, εκδόσεις Ιανός